Het derde had deze zaterdag een pittige klus op het programma: een ontmoeting met Mid Fryslân 4. Een team dat eigenlijk niet zou misstaan in de reserve 1e klasse, maar door de strenge regels van het KNKV uitkomt in de reserve 4e klasse.

Met uitslagen als 5-36, 34-8 en 29-4 was het duidelijk: dit team walst overal overheen. De vorige keer hielden we de schade knap beperkt met 6-25, en daar waren we toen al trots op. Ons doel dit keer was dus simpel: meer scoren dan de vorige keer — en vooral heel blijven.

Dat dit niet de wedstrijd was waar we het meest naar uitkeken, moge duidelijk zijn. Met frisse tegenzin stonden we aan de start. Ook dit keer niet compleet, maar gelukkig waren Bram, Rutger, Jeltsje en Jan bereid de uitdaging met ons aan te gaan.

Al snel bleek dat dit potje vooral een test van veerkracht zou worden. Want hoe goed je het ook weet — het blijft even slikken als de tegenstander de ene na de andere bal erin legt. De zuiverheid van Mid-Fryslân was indrukwekkend, maar toch wisten wij in de eerste helft ook af en toe het gat te vinden. Nadat we gewend waren aan het tempo, wist vooral het vak van Bram, Rutger, Corina en Elena steeds vaker aanvallen te pareren. Sterker nog: er was een fase waarin Mid-Fryslân vier aanvallen op rij niet scoorde — applausmomentje hoor.

Met een ruststand van 19-4 namen we nog even de tactiek door: één goed schot per aanval (want de luchtmacht van MF pakte alles wat van de korf stuiterde), en zo lang mogelijk balbezit. Want: als wij de bal hebben, kunnen zij niet scoren!

De tweede helft begon hoopvol. Erik prikte twee keer achter elkaar raak van flinke afstand, en daarna lieten Bram en Rutger zien dat ze prima een potje kunnen korfballen. Vier doelpunten op rij — de teller sprong ineens naar acht! Ook Corina, Sietske en Jan voegden nog wat mooie treffers toe, waardoor we uiteindelijk afsloten met een keurige 32-14. En eerlijk is eerlijk: daar waren we best een beetje trots op!

Want ondanks de overmacht van de tegenstander hield De Granaet 3 de rug recht. Daarmee sluiten we de veldcompetitie af op een mooie tweede plek — het hoogst haalbare in deze poule!